دکتر بیتا رزاقی زاده - روانپزشک و مشاور

بعد از ظهر یک روز تابستان است و من خسته از ویزیت مراجعین آخرین مراجع را می پذیرم. دخترکی ده ساله سپید روی و لاغر اندام با چشمانی درشت و گیرا همراه مادرش وارد اطاق معاینه می شود. مادر پسری دو ساله و بازیگوش را در بغل دارد. در حین معاینه متوجه می شوم خانواده در شرف فرو پاشی است. پدر خانواده، آنها را تهدید به قتل کرده و حتی چاقویی برای این امر تهیه نموده است.دخترک شبها کابوس می بیند و از دیدار پدر و بازگشت او به خانه واهمه دارد. مدام در فکرش صحنه های خشونت و مشاجره والدین را  باز آفرینی می کند. تمرکز و نشاط خود را از دست داده، گوشه گیر شده و افت تحصیلی پیدا کرده است. مادر شکایت به دادگاه برده ولی به او گفته اند چون هنوز اتفاقی به وقوع نپیوسته نمی توانند کاری برایشان انجام دهند. خودم را زیر آواری از ناتوانی احساس می کنم. چه می توانم برای کمک به این دختر نونهال سرزمینم انجام دهم؟ این زن جوان با کودک دو ساله شیر خواره را چگونه راهنمایی کنم؟ برای کابوسها و فکر مغشوش دخترک نسخه ای می نویسم تا مغز جوانش را برای کنار آمدن با این همه تشویش قوی تر کرده باشم. به مادر شماره اورژانس اجتمایی (123) را می دهم ولی خدا می داند که در دلم چه غوغایی به پا شده و چقدر احساس عجز میکنم. هر ساله کارگاههای آموزشی زیادی برای بازآموزی دانش آموختگان حوزه سلامت برگزار می شود. به نظر می رسد با توجه به اهمیت و فراوانی خشونت خانگی و نقشی که این مقوله در سلامت جامعه دارد توانمند سازی و آگاه کردن متخصصان حوزه سلامت از امکانات جاری و قوانین کشور برای کمک رسانی به قربانیان از اهمیت ویژه ای بر خوردار است. امید آنکه مسئولان امر برای توانمندسازی فعالان حوزه سلامت در کمک رسانی به قربانیان خشونت خانگی تدابیر لازم ر, ...ادامه مطلب